Interlaken en eerste stageweek.

Beste familie, vrienden en kennissen,
 

Na een week hier in Zwitserland te verblijven is het tijd voor een nieuwe blog. Het is nog steeds erg mooi hier. De mensen zijn heel vriendelijk en we kennen de omgeving rond het revalidatiecentrum al goed inmiddels. Maandag zijn we begonnen met de eerste vijf stagedagen, beide op een andere afdeling. Ik zit op de longafdeling waar alle patiënten vaak COPD hebben en zuurstofafhankelijk zijn. Ik heb de afgelopen week de afdeling leren kennen en de nodige handelingen zelf al onder begeleiding mogen uitvoeren, zoals bloedafname en het wisselen van een stoma.

Ook heb ik onder andere meegekeken bij het inbrengen van een klysma bij een patiënt.  De uitvoering van mijn collega ging goed, alleen kreeg de patiënt een hartstilstand en voor ik het wist stonden alle artsen van het Reha Zentrum in de kamer van dhr. en begonnen met reanimeren. Het afdelingshoofd wou dat ik erbij bleef en zo heb ik voor het eerst van mijn leven van zo dichtbij een reanimatie mee mogen maken met alle toeters en bellen daaromheen. Ze werken hier in Zwitserland standaard met de Lukas 2, een apparaat die de reanimatie overneemt, indrukwekkend om te zien. Ze hebben een uur gereanimeerd maar het lichaam van de patiënt wou zelf niet meer op gang komen en na een uur is de reanimatie stopgezet. Ondanks dat ik vooral geschrokken was dat de patiënt ineens niet meer reageerde en dat het heel tragisch is dat hij is overleden, was dit wel voor mij een ontzettend leerzame ervaring.

Het is voor mij een uitdaging de komende weken de infusies en de zuurstof te begrijpen op de afdeling. Het is een afdeling waar veel handelingen voorkomen en waar ik dus ook veel zelfstandig kan uitvoeren, wat heel leerzaam is en ik nog niet in mijn vorige stages heb kunnen doen. Wat mij opvalt aan mijn collega’s  hier in Zwitserland is, dat zakelijk en privé echt gescheiden blijft, zoals het hoort. Wat betreft de taal, gaat dit goed. Ik spreek basis niveau Duits en daarmee kan ik iedereen verstaan en met iedereen praten, ook met de cliënten. Zwitsers-Duits blijft een hele ingewikkelde taal en dat kan ik niet verstaan, maar Hoch-Duits lukt prima. Wat ik graag met jullie wil delen is een woord wat ik ongeveer 100x per dag hoor en wat in Zwitserland een soort van “goed gedaan” is, namelijk: tiptop. Iedereen zegt het tegen elkaar, heel komisch. Ik kijk uit naar de volgende stageweek!

Gisteren hebben we Interlaken bezocht, wat een prachtige omgeving heeft. Het is ingesloten door hele hoge bergen waaronder de Jungfrau, die heel bekend is in Zwitserland en 4158 meter hoog is. Wij hebben de Harder Kulm beklommen die 1322 meter is, toch nog een hele prestatie vonden wij. Op het topje van de berg lag een restaurant waar een heerlijke chocolademelk op ons wachten. Andere grote bergen rond Interlaken zijn de Breithorn, de Mönch en de Eiger. Interlaken grenst aan de Thunersee, waar ook Thun bij ons revalidatiecentrum aan ligt en de Brienzersee.

Komend weekend gaan we Luzern bezoeken en gaan we de Niesen beklimmen, de berg waar we op uitkijken vanaf ons revalidatiecentrum. Wat nog wel een bijzonder feitje was, is dat we volgens verschillende mensen die we hebben gesproken in een conservatief deel van Zwitserland zitten. Ik had al zo’n vermoeden omdat je hier veel kerken van methodisten hebt en in veel tuinen van huizen zie je kruizen staan. 

Volgende week volgt weer een nieuwe blog, tot dan!

Hartelijke groet,

Maurits